posta teşkilatı sizlere ömür
Naber?
allahını seven üzerime saç boyası atsın.
teşekkürler.
bu aralar mis gibi rüya görüyorum. uzun zamandır rüya göremez idim. acaba insülin ilacıyla falan bir ilgisi olabilir mi? hani anti depresan kullanınca da rüyalar bir berraklaşır falan ya. ay saçma ama bilemedim.
bu hafta bir kez hayır dedim. kızlarda en son kaldığımda kediler yüzünden uyuyamadığımı ve işe mal gibi gitmek zorunda olduğumu yazmıştım. pazartesi günü kızlarla buluşacaktık. onlar yine kalmaya gelirim diye düşünmüş. bende uyuyamadığımı, ertesi günümün mal gibi geçtiğini bu yüzden kalmak istemediğimi söyledim. normal şartlarda uykusuzluğu göze alır ve gider kalırdım. sırf bu cümleleri kurmamak için. hayır demek çok güzel :)
bu aralar bir kendimi sevme halindeyim. sabah kendi kendime gülümsüyorum. rimelsiz halime falan çok güzelsin diyorum. kendi kendime sürekli olumlamalar falan yapıyorum.
kilo vermekle ilgili çok salak bir şey yaşadım. hemen paylaşayım. geçtiğimiz salı diyetisyenimle randevum vardı. bu arada geçen seferki diyet denememe oranla bu kez kilo verdiğimi hissediyorum. salı günü de gittiğimde harika şeyler duymayı bekliyordum tabi ki.
o süpersonik tartıya çıktım. adam sonuçlarımı verdi ve ben bekleme odasına geçtim. kağıdı incelerken değerlerde bi gariplik var gibiydi 300 gram almışım ancak 1.600 kastan zayıflamışım. yanlış bakıyorum heralde diye düşündüm.
diyetisyenim odaya çağırdı, kağıdı masaya koydum bir gariplik var galiba dedim. Baktı ve bu değerler yanlış dedi. Gelmeden çok kahve içip içmediğimi, spor yapıp yapmadığımı sordu. içmemiş ve yapmamıştım. regli mi olacaksın dedi. hayır? gece 2 ile 4 arası uyuyup uyumadığımı sordu. hooop geceye bir flashback. canım annem alerjim olduğu halde odamda çamaşır kuruttuğu için gece nefes alamayıp çok kez uyanmış hatta bir ara iki saat kadar uyanık kalmıştım. uyumadım dedim. gece zıkkım bi hormonu salgılayamadığım için değerlerimin anormal çıkması doğalmış. kahroldum, baya baya üzüldüm. çünkü diyet listemin dışında ağzıma bir bok sürmüyorum ve emeğimin karşılığını o tartıda görmek istiyorum.
diyetisyenimin gerçekten kilo da almış olabileceğimi ama bu değerlere göre herhangi bir yargıya varamayacağımızı yağ ve kasın birbirine dönüşmeyeceğini 300 gram alan bir bünyenin kastan bu kadar kilo veremeyeceğini falan anlattı. her ihtimale karşı büyenin kilo vermesi durmuşsa diye 3 günlük farklı bir program yazdı.
eve geldim. bu ara annemler bende kalıyor. onlarda sonuçları sordu. iyi niyetle biliyorum ama tek istediğim susmak, yatmak, belki bir şeyler izlemek. her neyse anlattım. üzme, sıkma canını gibi gibi şeyler söylediler. tüm bunlar olurken tek istediğim ağlamaktı. ağlayamadım. ailemin, annem ve babamın yanında ağlayamadım. çok garipti. odama geçtiğimde de gözlerim doldu, nefesim düzenini yitirdi ama içeride onlar vardı, yalnız değildim ve ağlayamadım.
bugün o 3 günlük diyetten yaptım. işe giderken ve dönerken yürünebilecek ne kadar yol varsa yürüdüm.
diyetisyenle konuşurken yeni yıl için aklımda olan tüm programları sildim. özdenlere gitmek baya aklıma yatmıştı ona kesin bir şey söylemesemde diyetisyen de yılbaşında serbest bırakacağı için gidip takılırım diyordum. kafamda ne giysem girdabına bile düşmüştüm. vazgeçtim. yeni yıla girerken hiçbir şey yapmayacağımı serbest bırakmamasını ve 3 günlük diyetin devamını da yazmasını istedim.
öyle işte.
insanlara elimden geldiğince mektup ve kart atmaya çalışıyorum. çünkü bence bu harika bir şey. mektupların mutlulukla bir ilgisi var mutlaka. yeni yılda, doğum günlerinde, gittiğim seyahatlerde insanlara iki satır karalayıp yollamayı seviyorum. adres defterim var. insanlar çok fazla adres ve telefon değiştiriyorlar bu yüzden aklımda tutamıyorum.
bu arada her sene 3-4 mektubum geri dönüyor bazıları hiç ulaşmıyor. posta teşkilatı sizlere ömür.
şu an 17 kişiden sadece birine ulaştığının haberini aldım. çok mutluydu :)
her telden programının sonuna geldik.
yeşşe.
allahını seven üzerime saç boyası atsın.
teşekkürler.
bu aralar mis gibi rüya görüyorum. uzun zamandır rüya göremez idim. acaba insülin ilacıyla falan bir ilgisi olabilir mi? hani anti depresan kullanınca da rüyalar bir berraklaşır falan ya. ay saçma ama bilemedim.
bu hafta bir kez hayır dedim. kızlarda en son kaldığımda kediler yüzünden uyuyamadığımı ve işe mal gibi gitmek zorunda olduğumu yazmıştım. pazartesi günü kızlarla buluşacaktık. onlar yine kalmaya gelirim diye düşünmüş. bende uyuyamadığımı, ertesi günümün mal gibi geçtiğini bu yüzden kalmak istemediğimi söyledim. normal şartlarda uykusuzluğu göze alır ve gider kalırdım. sırf bu cümleleri kurmamak için. hayır demek çok güzel :)
bu aralar bir kendimi sevme halindeyim. sabah kendi kendime gülümsüyorum. rimelsiz halime falan çok güzelsin diyorum. kendi kendime sürekli olumlamalar falan yapıyorum.
kilo vermekle ilgili çok salak bir şey yaşadım. hemen paylaşayım. geçtiğimiz salı diyetisyenimle randevum vardı. bu arada geçen seferki diyet denememe oranla bu kez kilo verdiğimi hissediyorum. salı günü de gittiğimde harika şeyler duymayı bekliyordum tabi ki.
o süpersonik tartıya çıktım. adam sonuçlarımı verdi ve ben bekleme odasına geçtim. kağıdı incelerken değerlerde bi gariplik var gibiydi 300 gram almışım ancak 1.600 kastan zayıflamışım. yanlış bakıyorum heralde diye düşündüm.
diyetisyenim odaya çağırdı, kağıdı masaya koydum bir gariplik var galiba dedim. Baktı ve bu değerler yanlış dedi. Gelmeden çok kahve içip içmediğimi, spor yapıp yapmadığımı sordu. içmemiş ve yapmamıştım. regli mi olacaksın dedi. hayır? gece 2 ile 4 arası uyuyup uyumadığımı sordu. hooop geceye bir flashback. canım annem alerjim olduğu halde odamda çamaşır kuruttuğu için gece nefes alamayıp çok kez uyanmış hatta bir ara iki saat kadar uyanık kalmıştım. uyumadım dedim. gece zıkkım bi hormonu salgılayamadığım için değerlerimin anormal çıkması doğalmış. kahroldum, baya baya üzüldüm. çünkü diyet listemin dışında ağzıma bir bok sürmüyorum ve emeğimin karşılığını o tartıda görmek istiyorum.
diyetisyenimin gerçekten kilo da almış olabileceğimi ama bu değerlere göre herhangi bir yargıya varamayacağımızı yağ ve kasın birbirine dönüşmeyeceğini 300 gram alan bir bünyenin kastan bu kadar kilo veremeyeceğini falan anlattı. her ihtimale karşı büyenin kilo vermesi durmuşsa diye 3 günlük farklı bir program yazdı.
eve geldim. bu ara annemler bende kalıyor. onlarda sonuçları sordu. iyi niyetle biliyorum ama tek istediğim susmak, yatmak, belki bir şeyler izlemek. her neyse anlattım. üzme, sıkma canını gibi gibi şeyler söylediler. tüm bunlar olurken tek istediğim ağlamaktı. ağlayamadım. ailemin, annem ve babamın yanında ağlayamadım. çok garipti. odama geçtiğimde de gözlerim doldu, nefesim düzenini yitirdi ama içeride onlar vardı, yalnız değildim ve ağlayamadım.
bugün o 3 günlük diyetten yaptım. işe giderken ve dönerken yürünebilecek ne kadar yol varsa yürüdüm.
diyetisyenle konuşurken yeni yıl için aklımda olan tüm programları sildim. özdenlere gitmek baya aklıma yatmıştı ona kesin bir şey söylemesemde diyetisyen de yılbaşında serbest bırakacağı için gidip takılırım diyordum. kafamda ne giysem girdabına bile düşmüştüm. vazgeçtim. yeni yıla girerken hiçbir şey yapmayacağımı serbest bırakmamasını ve 3 günlük diyetin devamını da yazmasını istedim.
öyle işte.
insanlara elimden geldiğince mektup ve kart atmaya çalışıyorum. çünkü bence bu harika bir şey. mektupların mutlulukla bir ilgisi var mutlaka. yeni yılda, doğum günlerinde, gittiğim seyahatlerde insanlara iki satır karalayıp yollamayı seviyorum. adres defterim var. insanlar çok fazla adres ve telefon değiştiriyorlar bu yüzden aklımda tutamıyorum.
bu arada her sene 3-4 mektubum geri dönüyor bazıları hiç ulaşmıyor. posta teşkilatı sizlere ömür.
şu an 17 kişiden sadece birine ulaştığının haberini aldım. çok mutluydu :)
her telden programının sonuna geldik.
yeşşe.
Yorumlar
Yorum Gönder